ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΧΑΤΟΥΡΙΔΗΣ: Το βάρος της ευθύνης είναι το μόνο βάρος που νιώθω πάνω μου

Για τους τολμηρούς και τους ονειροπόλους, τα δύσκολα είναι που μαγνητίζουν και γίνονται πάντοτε στόχος και επιλογή

Όλα όσα φοράει πάνω της και εκπέμπει σήμερα η πόλη μας συνιστούν την μεταμόρφωση,

την καινοτομία, τη διαφορά μεταξύ του πριν και του τώρα, σε ποιοτικές κατακτήσεις και υποδομές

 

Αποκλειστική Συνέντευξη στην Σοφία Διγενή-Κολιοτάση, Δημοσιογράφο

Αν με ρωτούσαν τι είναι επιτυχία για κάποιον Δήμαρχο; Δεν θα σκεπτόμουνα πολύ. Θα απαντούσα με λίγες λέξεις: Το να ακούνε οι δημότες τους κτύπους της καρδιάς του! Κι αν θέλανε να μάθουν, ποιος το έχει καταφέρει αυτό; Θα έλεγα: Ο Ανδρέας Παχατουρίδης! Η εφημερίδα «Σελίδες ΔΥΤΙΚΑ» βρήκε στο δικό του πρόσωπο την αιτία να σας κάνει γυρίσετε πίσω, στα πρώτα χρόνια της πόλης του Περιστερίου. Εκεί που άρχισαν να μεγαλώνουν παιδιά από τις αλύτρωτες πατρίδες. Γιατί ο Ανδρέας Παχατουρίδης είναι ο Πόντιος που φέρει την ευθύνη της διατήρησης μιας άυλης περιουσίας, αυτής που δεν αποτιμάται με χρήματα αλλά ζυγίζεται με ΠΡΟΣΦΟΡΑ!

Τον συναντήσαμε λοιπόν και του ζητήσαμε να μας μιλήσει για αυτό που είναι, αυτό που έδωσε και δίνει στο Περιστέρι, αυτό που οραματίστηκε, αυτό που προσπάθησε, αυτό που τον πύρωσε με μια πεισματάρα θέληση και είναι ακόμα εδώ για να «χτίζει» και να εκσυγχρονίζει την πόλη του Περιστερίου. Μας άνοιξε στην κυριολεξία την καρδιά του σε μια αποκλειστική συνέντευξη που θα συζητηθεί.

- Το Περιστέρι, όπως μάθαμε, είναι η πόλη που υποδέχθηκε την οικογένεια Παχατουρίδη το 1922, μια χρονιά σταθμό για χιλιάδες Μικρασιάτες Πρόσφυγες που βρέθηκαν εδώ. Από πού έχετε την καταγωγή; Ποιες από τις παραδόσεις της πατρίδας σας σάς ακολουθούν από παιδί ακόμα;

Η οικογένεια Παχατουρίδη έχει ιστορική σχέση με τα θεμέλια της πόλης του Περιστερίου. Αφού παππούς και γιαγιά, οι γονείς του πατέρα μου, βρέθηκαν και ρίζωσαν στο Περιστέρι, όταν ακόμη στους λιγοστούς τότε δρόμους του, υπήρχε χώμα και χαλίκι. Όταν χωράφια ήταν απλωμένα στο μεγαλύτερο κομμάτι του. Αλύπητη και σκληρή η προσφυγιά, που από τα ηρωικά, τα εύφορα, τα ανθρώπινα μέρη του Πόντου, ξερίζωσε βίαια τη γενεαλογική κορυφή της οικογένειάς μας. Παππού και γιαγιά, δηλαδή. Οι οποίοι ήρθαν εδώ με πολύτιμη κληρονομιά τους τα γονίδια της ανθρωπιάς, της ικανότητας, της αξιοσύνης και της προκοπής. Γονίδια που στη συνέχεια κύλησαν και μέσα στο δικό μας αίμα. Μέσα σ’ εμάς τους νεότερους, που με τιμή, περηφάνια και καμάρι, συνεχίζουμε πάνω στη στόφα, στα χνάρια εκείνων, των πανάξιων και δυναμικών ανθρώπων, να προσπαθούμε να φτιάχνουμε με έργα αγάπης, με πίστη και σεβασμό σε παραδόσεις ιερές, τη σημερινή ιστορία της πόλης μας.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

- Στο Περιστέρι λοιπόν, την άλλοτε συνοικία των Αθηνών, κάνετε τα πρώτα σας βήματα. Εδώ μεγαλώνετε, εδώ μαθαίνετε τα πρώτα γράμματα, ζείτε με τα αδέλφια σας και τους γονείς σας. Πως ήταν αυτή η ζωή;

Στο Περιστέρι, τις όμορφες και ολόγιομες από ανθρώπινη ζεστασιά, γειτονιές του, γεννηθήκαμε. Παίξαμε και ματώσαμε τα γόνατά μας, σαν παιδιά. Πήγαμε στο σχολείο. Μεγαλώσαμε, αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε. Ζήσαμε δεμένοι και κρατημένοι σφιχτά, κάτω από μια κραταιή οικογενειακή ομπρέλα φροντίδας, αγάπης, ήθους, αρχών και αξιών. Που εξακολουθούν να μας διαπνέουν σε κάθε βήμα της κοινωνικής μας διαδρομής. Σε κάθε μορφή της κοινωνικής μας έκφρασης, απήχησης και προσφοράς.

- Λένε πως οι αναμνήσεις είναι δώρο του Θεού. Ο Ανδρέας Παχατουρίδης πρέπει να έχει πολλές. Ποιες είναι εκείνες οι αναμνήσεις που είναι φάροι ζωής για εσάς; Τι δεν θα ξεχάσετε ίσως ποτέ;

Είκοσι χρόνια τώρα, πλημμυρισμένα με αμέτρητες στιγμές αγάπης και ζωής, μοιρασμένες ανάμεσα στους συμπολίτες μου και ‘μένα, είναι φάροι φωτεινοί, αναμνήσεων μοναδικών που για πάντα θα σφραγίζουν την πορεία, αλλά και την μνήμη μου, τόσο ως Δημάρχου, όσο και ως ανθρώπου. Γεννημένου και ζυμωμένου αυθεντικά με το Περιστέρι.

- Ίσως σήμερα να έχετε εκατοντάδες χιλιάδες φίλους. Είναι εκείνοι που όταν έρχεται η στιγμή να πάνε στην κάλπη για να εκλέξουν τον Δήμαρχο τους λένε: «Μόνον Παχατουρίδης!» Αυτό δείχνει το αποτέλεσμα των εκλογών και τα απίστευτα ποσοστά που έχετε καταφέρει. Αλλά πως ήταν οι φιλίες τότε, στα μαθητικά, τα φοιτητικά χρόνια, εκείνα της νιότης και της ανεμελιάς; Διατηρείτε ακόμα φιλίες από τότε;

Τίποτε και κανείς δεν έχει βγει από το κάδρο της φιλίας, των κοινωνικών σχέσεων και επαφών μου. Φίλος καρδιάς ο συμμαθητής, ο συμφοιτητής, ο συνεργάτης, ο συμπαίκτης. Φίλος καρδιάς όμως και ο γηραιότερος, όπως και ο νεότερος συμπολίτης μου. Το μικρό παιδί, ο νεαρός μαθητής της πόλης. Αλλά και ο επαγγελματίας, ο συμπολίτης κάθε ηλικίας, κατάστασης και δραστηριότητας, απ’ άκρου εις άκρον του Περιστερίου.

2002 ΟΡΟΣΗΜΟ ΕΥΘΥΝΗΣ

- Πότε είπατε στον εαυτό σας θέλω να γίνω Δήμαρχος και τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε;

Το όνειρο και η αγάπη για τον τόπο μου, οδήγησαν την επιλογή μου. Κίνητρό μου, η πορεία αναγέννησης και εκσυγχρονισμού της πόλης και της κοινωνίας της. Ο εφοδιασμός και η ενίσχυση της φαρέτρας τους, με εργαλεία ικανά, ανταγωνιστικά και επαρκή, για την υποδοχή και την αντιμετώπιση των αναγκών, των απαιτήσεων και των προκλήσεων ενός υπερηχητικού αιώνα, όπως ο 21ος που διανύουμε.

- Το 2002 εκλεχτήκατε για πρώτη φορά Δήμαρχος. Αυτή η χρονιά τι σας έφερε, τι σας πήρε;

2002 – Ορόσημο ευθύνης, φόρτισης και έμπνευσης. Γίνεται η απαρχή της ενσάρκωσης του οράματος και του ονείρου. Για την ανασύσταση, το νέο ποιοτικό μέγεθος υποδομών που άρμοζαν στο Περιστέρι των δικών μου προσδοκιών. Τις οποίες και έφερε προ των ευθυνών, του χρέους μου και του καθήκοντος φιλόδοξης αυτοδιοικητικής πλοήγησης, μιας πόλης μεταξύ των δέκα μεγαλυτέρων ανά την Ελληνική επικράτεια. Έτσι όπως ακριβώς αναλογεί στην δική μου γενέτειρα, το Περιστέρι.

- Λένε πως η δουλειά του Δημάρχου είναι σκληρή. Εσείς αποδεικνύετε ότι την αντέξατε. Είναι έτσι ή έχετε αισθανθεί κάποιες φορές τους ώμους της ψυχής σας να βαραίνουν;

Το βάρος της ευθύνης είναι το μόνο βάρος που νιώθω πάνω μου. Απέναντι στο σύνολο των συμπολιτών μου, που απόλυτα σε μένα εμπιστεύονται, εδώ και δυο συνεχόμενες δεκαετίες, την αναμόρφωση των συνθηκών της ζωής τους. Την αναπροσαρμογή του Περιστερίου, σύμφωνα με τα δεδομένα μιας σύγχρονης και κομβικής του λεκανοπεδίου Αττικής και όχι μόνον, μεγαλούπολης.

- Έχετε πει ότι το Δημαρχείο είναι το σπίτι σας. Ότι η πόλη του Περιστερίου είναι το όραμά σας, ότι θέλετε να την φτάσετε στην κορυφή, να είναι μια πόλη ανθρώπινη για μια κοινωνία που πάει μπροστά. Θυμάμαι και την πρώτη σας αφίσα, αυτή με τον μπέμπη που ήθελε να πάει μπροστά, με παραξένεψε. Είπα, «μα το Περιστέρι δεν γεννήθηκε χθες…, δεν μπορεί να είναι μωρό…» Είχα τότε 42 χρόνια στην πλάτη μου Δήμαρχε και το Περιστέρι άλλα τόσα περίπου. Κι όμως, αποδείξατε ότι αυτό που παραλάβατε ήταν ένα μωρό παιδί που δεν στεκόταν καν στα πόδια του. Το μεταμορφώσατε το Περιστέρι μας. Ποια έργα πιστεύετε ήταν σταθμός για αυτήν την μεταμόρφωση;

Όπως φροντίζουμε την προσεκτική ανάπτυξη ενός παιδιού, άλλο τόσο προσπαθήσαμε προσεκτικά να διαμορφώσουμε όλα τα στάδια ανάπτυξης και προόδου του Περιστερίου και της κοινωνίας των συμπολιτών και συνανθρώπων μας. Όλα όσα φοράει πάνω της και εκπέμπει σήμερα η πόλη μας, για τα οποία μάλιστα αποτελεί αξιοθαύμαστο πανελλαδικό πρότυπο, συνιστούν την μεταμόρφωση που επικαλείστε, την καινοτομία, τη διαφορά μεταξύ του πριν και του τώρα, σε ποιοτικές κατακτήσεις και υποδομές.

- Πως είναι άραγε να είναι κάποιος 20 χρόνια Δήμαρχος; Τι σας στέρησε αυτή η αφοσίωση; Πως είναι τα πράγματα για έναν άνθρωπο που έχει οικογένεια και πρέπει να ξοδέψει την ζωή του για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που γίνονται σε παράλληλους χρόνους η μεγάλη του οικογένεια;

Για να προηγείσαι και να προπορεύεσαι, ειδικότερα μάλιστα κρατώντας στα χέρια σου το αυτοδιοικητικό τιμόνι του Περιστερίου, μιας πόλης 500.000 κατοίκων, επόμενο είναι να θυσιάζεις πράγματα από τον προσωπικό χώρο της ζωής σου. Ηθελημένα και συνειδητά η πόλη μου και η κοινωνία της, μπήκαν βαθιά μέσα στον πυρήνα του ενδιαφέροντος, της μέριμνας και της προσήλωσής μου. Υπάρχει αλληλοσεβασμός και παράλληλοι δρόμοι στην πορεία των οικογενειών. Της προσωπικής και της κοινωνικής. Δύσκολη εξίσωση η επίτευξη ισορροπίας. Για τους τολμηρούς όμως και τους ονειροπόλους, τα δύσκολα είναι που μαγνητίζουν και γίνονται πάντοτε στόχος και επιλογή.

- Οι συνεργάτες σε αυτή την προσπάθεια πόσο σημαντικός παράγοντας της επιτυχίας σας ήταν;

Σε κάθε φιλόδοξη πρωτοβουλία, η επιτυχία είναι συνέπεια και αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας και συνεργασίας. Η σπουδαιότητα και η αξία της συλλογικότητας, είναι αδιαμφισβήτητες. Όσο περισσότεροι συμμετέχουν με πίστη, αφοσίωση, υπευθυνότητα και μεράκι, στον συντονισμό ενός αυτοδιοικητικού έργου, όπως το συγκεκριμένο που επιτελούμε στον Δήμο Περιστερίου, τόσο περισσότερο διευρύνεται το δημόσιο όφελος για το κοινό καλό πόλης και κοινωνίας.

ΕΡΓΑ ΠΝΟΗΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΟΛΗ

Από την ημέρα της ανάληψης των καθηκόντων του ως Δημάρχου και σε συνεργασία με τους φορείς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνον, δρομολόγησε τα μεγάλα για τον τόπο του έργα υποδομής. Σημαντικά έργα, όπως:

1. Το νέο Πολυδύναμο Δημαρχείο του Περιστερίου, το πιο σύγχρονο της Ελλάδας και παράλληλα το μεγαλύτερο κατασκευαστικό έργο στην ιστορία της πόλης, το οποίο ολοκληρώθηκε σε χρόνο ρεκόρ. Το νέο Δημαρχιακό Μέγαρο στο Περιστέρι, που εκτός των συνηθισμένων χώρων ενός Δημαρχείου του 21ου αιώνα, περιλαμβάνει αίθουσες πολιτιστικών εκδηλώσεων και συναυλιών, θέατρο, συνεδριακούς χώρους, υπόγειους χώρους στάθμευσης και πολλούς άλλους χώρους δράσης και έκφρασης των δημοτών. 2. Μεγάλα αθλητικά έργα και αξιόλογες αθλητικές εγκαταστάσεις, όπως δεκάδες στάδια, γήπεδα, ανοιχτά και κλειστά γυμναστήρια και κολυμβητήρια. 3. Ριζική αναδιαμόρφωση και δημιουργία πλέον των 76 πλατειών και παιδικών χαρών βάσει ευρωπαϊκών προτύπων και προδιαγραφών. 4. Το Θέατρο Πολιτών, ένα υπέροχο θέατρο που παραδόθηκε στους δημότες της πόλης και τον ευρύτερο πολιτιστικό χώρο, εντός και εκτός δήμου. 5. Η μοναδική πόλη-δήμος στο λεκανοπέδιο της Αττικής, που σε διάστημα μερικών μηνών, θα διαθέτει τρεις σταθμούς ΜΕΤΡΟ. 6. μεγάλο βιοκλιματικό έργο ύψους 5 εκατ. ευρώ στο βόρειο Περιστέρι, 7. Επίσης, ολοκληρώθηκε το πρώτο νοσοκομείο ημέρας, το πιο σύγχρονο Αστικού Τύπου Κέντρο Υγείας. 8. Η πόλη έχει μία από τις μεγαλύτερες και πιο σύγχρονες δανειστικές βιβλιοθήκες και Ελεύθερο Δημοτικό Πανεπιστήμιο Στα χρόνια της κρίσης το Περιστέρι είναι η πόλη με τους ταχύτερους ρυθμούς ανάπτυξης και προόδου.

WHO IS WHO

Ο Δήμαρχος Περιστερίου Ανδρέας Παχατουρίδης στις δημοτικές εκλογές του 2019 κατάφερε να επανεκλεγεί από την πρώτη Κυριακή, ξεπερνώντας σε ποσοστό το 74%! Ένα ποσοστό κορυφαίο για τα εκλογικά δεδομένα. Είναι ο μοναδικός Δήμαρχος που έχει καταφέρει να επανεκλεγεί σε πέντε (5) συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, ανεβάζοντας το εκλογικό ποσοστό του. Η δουλειά του, αλλά και ο απλοϊκός χαρακτήρας του αναγνωρίζονται από τους δημότες του. Οι άνθρωποι τον χαιρετούν, ενίοτε τον σταματούν, τους ρωτάει για την οικογένεια, για τους δικούς τους. Ακούει τους παλμούς της καρδιάς τους. Είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά τον Παναγιώτη, τον Γιώργο και την Αθηνά. Μεγάλη του αγάπη, πάντως, είναι ο Ατρόμητος Αθηνών.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

«Το 1922, την άνοιξη, με ένα καράβι που μετέφερε πρόσφυγες από την Τραπεζούντα του Πόντου, έφτασαν στον Πειραιά ο Λευτέρης Παχατουρίδης (παππούς του Ανδρέα) μαζί με τη γυναίκα του, Χριστίνα, έγκυο, ετοιμόγεννη. Δεν πρόλαβαν να φτάσουν στο λιμάνι του Πειραιά και η πρώτη τους «επίσκεψη» ήταν στο Τζάνειο, όπου γεννήθηκε ο Παναγιώτης, το πρώτο τους παιδί και πατέρας του σημερινού δημάρχου. Τα πρώτα 4 χρόνια έζησαν σε συμπατριώτες τους στη Δραπετσώνα και το 1926 έφτασαν στο Περιστέρι. Έφτιαξαν το σπίτι τους στην αρχή της Ηροδότου, κοντά στην Παναγή Τσαλδάρη κυριολεκτικά με τα χέρια τους, δωμάτιο- δωμάτιο. Να σημειώσουμε ότι η Ηροδότου ήταν καρόδρομος και το απέναντι πλάτωμα επί της Παναγή Τσαλδάρη ήταν σκουπιδότοπος, όπου άδειαζαν τα σκουπίδια του δήμου Αθηναίων. Ο Λευτέρης Παχατουρίδης δούλευε ως οικοδόμος, αλλά κάποια στιγμή είχε την ιδέα να κάνει το μισό σπίτι του καφενεδάκι- ταβερνάκι, που παράλληλα πουλούσε και είδη μπακαλικής. Η οικογένεια απέκτησε συνολικά άλλα 3 παιδιά, μετά τον Παναγιώτη. Το 1943 η μεγάλη κόρη, η Παναγιώτα, πεθαίνει πάνω στη γέννα (είχε ήδη παντρευτεί και έμενε στην Ημαθία) ενώ τον επόμενο χρόνο, το 1944, χάνουν και τον πατέρα Λευτέρη, άδοξα, από τέτανο, μετά από πάτημα μιας πρόκας και τη μόλυνση του τραύματος. Τα ηνία της οικογένειας ανέλαβε ο μεγάλος γιος Παναγιώτης , ο οποίος το 1947 παντρεύτηκε μια κοπέλα από το Αίγιο, τη Βασιλική Διονυσοπούλου, μετά το γάμο αγόρασε το μπροστινό οικόπεδο (μπροστά στην Παναγή Τσαλδάρη )και με τη βοήθεια του αδερφού του Θόδωρου έχτισαν ένα μεγάλο μαγαζί, ένα μπακάλικο- ταβέρνα, που με επεκτάσεις κατέληξε να φιλοξενεί χορούς και συνεστιάσεις. Γιοι του Παναγιώτη Παχατουρίδη είναι ο Λευτέρης και ο Ανδρέας. Ο Ανδρέας Παχατουρίδης είναι ο σημερινός δήμαρχος Περιστερίου.» γράφει η Γεωργία Ηλιοπούλου σε συνέντευξή της με τον Γιώργο Χριστοφιλόπουλο.