Ο Ανδρέας Καράμπελας, ζούσε, από παιδί και εκείνος, τα καλοκαίρια του στο Λαγονήσι. Το 1990 επέλεξε, όπως αναφέρει στο βιογραφικό του, να μείνει μόνιμα στην περιοχή και μόνον πέντε Χειμώνες αποχωρίστηκε για λίγο το Λαγονήσι για να επιστρέψει από το 2012 μόνιμα εδώ και να "βασανίζει παιδάκια στο Λύκειο Αναβύσσου" γράφει χαριτολογώντας ο ίδιος για να χαρακτηρίσει και την ιδιότητά του αυτήν του καθηγητή Φυσικής.
Το βιβλίο του πάντως μου αποκάλυψε κι άλλα όμορφα πράγματα για την δική μου αγαπημένη εξοχή των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων.
Χάρηκα την έρευνα και τα τόσα στοιχεία, τις φωτογραφίες και τα πλάνα από τις τόσες ταινίες που γυρίστηκαν στις αμμουδιές και το άλλοτε "HOTEL Λαγονήσι".
Όσο για το "Άνω Λαγονήσι" εκεί στις πευκόφυτες πλαγιές του σκαρφάλωνα στα 14 ψάχνοντας για άγριες ανεμώνες το χειμώνα μαζί με την αγαπημένη μου φίλη Κατερίνα Μπακοπούλου που ανταμώναμε εκτός από τα καλοκαίρια την Καθαρά Δευτέρα, το Πάσχα και την Πρωτομαγιά για 10 χρόνια.
Στην αναφορά του για τους πλανόδιους να συμπληρώσω και τον Μπάρμπα Γιάννη με το κάρο που πουλούσε φρέσκα σύκα από τις συκιές του Άνω Λαγονησίου.
Σημαντικοί πρέπει να είναι για αυτήν την ανιστόρηση και οι κτίστες των πρώτων σπιτιών του Λαγονησίου. Στην περιοχή μας για παράδειγμα, εκεί ανάμεσα στο δεύτερο μπακάλικο του συγχωρημένου Κίτσου του "Ηπειρώτη", Γαλάζιας Ακτής και Κανάρη, και του Ψιλικατζίδικου "Καρύδης" που σήμερα το έχει ο κύριος Θανάσης Γεωργακάς, τα περισσότερα σπίτια που κτίστηκαν μεταξύ ΄70 - ΄80, τα έφτιαξαν, από όσο γνωρίζω, μάστορες όπως ο συγχωρημένος Παναγιώτης Μιχάλης, σκοτώθηκε σε τροχαίο στην παραλιακή, ο συγχωρημένος Σωτήρης Καρύδης καλός μου γείτονας και πολλά χρόνια κάτοικος της Γαλάζιας Ακτής εκεί στη ρεματιά, στην στροφή προς Χάριτος....